Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Siedlcach, w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Karasek

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Karczewska

w obecności Prokuratora – Urszuli Gałązki Szewczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2015 roku sprawy:

G. R. , syna S. i Z. z domu B., urodzonego w dniu (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

I.  w nocy z 6/7 października 2014 r. w miejscowości P., gmina W., woj. (...) poprzez kopanie w betonowe elementy ogrodzenia umyślnie dokonał ich uszkodzenia w postaci pęknięć powodując łączne straty w wysokości 1500 zł na szkodę K. K. (1), przy czym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i zdolność pokierowania swoim postępowaniem miał ograniczoną w stopniu znacznym,

- to jest o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk,

II.  w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 4 do 14 października 2014 r. w miejscowości T., gmina W., woj. (...), zabrał w celu przywłaszczenia dwie pilarki spalinowe marki N. o wartości łącznej 750 zł, działając tym samym na szkodę B. Ł., przy czym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i zdolność pokierowania swoim postępowaniem miał ograniczoną w stopniu znacznym,

- to jest o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk,

III.  w dniu 4 listopada 2014 r. w miejscowości P., gmina W., woj. (...) zabrał w celu przywłaszczenia motocykl marki J. (...) o nr rej (...) o wartości 1000 zł, działając tym samym na szkodę J. J. (1), przy czym zdolność rozpoznania znaczenia czynu i zdolność pokierowania swoim postępowaniem miał ograniczoną w stopniu znacznym,

- to jest o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk

orzeka:

oskarżonego G. R. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, wyczerpujących dyspozycję art. 288 § 1 kk oraz dwukrotnie z art. 278 § 1 kk, popełnionych w warunkach art. 31 § 2 kk, przy czym przyjmuje, iż czyny te stanowią wypadek mniejszej wagi z art. 288 § 2 kk i z art. 278 § 3 kk, a w związku z tym:

I.  na podstawie art. 31 § 2 kk w zw. z art. 60 § 7 kk odstępuje od wymierzenia kary i na podstawie art. 39 pkt 7 kk orzeka od oskarżonego G. R. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 300,00 (trzysta) złotych;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Zespołu Adwokackiego w S. kwotę 826,56 (osiemset dwadzieścia sześć złotych pięćdziesiąt sześć groszy) w tym kwotę 154,56 (sto pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt sześć groszy) podatku od towarów i usług tytułem kosztów obrony z urzędu pełnionej przez adw. R. K.;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 689/14

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy po przeprowadzeniu rozprawy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 06 października 2014 roku oskarżony G. R. udał się na posesję rodziny K. zamieszkałych w m. P. mg. W.. Tutaj w rozmowie najpierw z A. K., a następnie z K. K. (1) zwracał się o pożyczkę pieniężną bądź użyczenie paliwa. Jednak spotkał się z odmową. W odwecie, będąc zdenerwowany, w nocy udał się na ich posesję i kopiąc w betonowe ogrodzenie uszkodził w nim przęsła. Wartość uszkodzeń pokrzywdzony oszacował na kwotę 1500,00 zł i taką kwotę oskarżony do rąk K. K. (1) wpłacił przed rozprawą w dniu 23 marca 2015 roku (k:206).

Wcześniej dniu 04 października 2014 roku G. R. udał się do B. Ł.. Wiedząc, iż znajomy posiada pilarki zwrócił się o pożyczenie jednej z nich i otrzymał na to zgodę. W niezamkniętym pomieszczeniu w domu właściciel posiadał dwie pilarki marki N.: jedna w kolorze zielonym, druga zaś w kolorze pomarańczowym, o łącznej wartości 750,00 złotych. Tego dnia oskarżony opuszczając dom swego znajomego nie zabrał żadnego sprzętu. Uczynił to później w ten sposób, że zabrał z domu B. Ł. obie pilarki i za obie postanowił od razu uzyskać pieniądze. W tym celu udał się do T. K., i zaoferował mu sprzedaż tych pilarek, ale że był mu winien 300,00 złotych, to oskarżony zażądał tylko 100,00 złotych i zwolnienia z długu. T. K. uzyskawszy od swego brata gotówkę, bo takiej w danej chwili sam nie posiadał, w zastaw pozostawił mu jedną pilarkę, zaś drugą zatrzymał dla siebie i przekazał oskarżonemu kwotę 100,00 złotych. W wyniku dokonanych przeszukań pilarki odzyskano i przekazane je prawowitemu właścicielowi (k:42-44,54-55).

W dniu 04 listopada 2014 roku G. R. wespół z J. D. i D. P. C. z przyczepką udali się pod posesję J. J. (1). Szwagrowie D. pozostali w pojeździe na drodze przed posesją, zaś oskarżony udał się na jej teren i po chwili przyprowadził z niej motor marki J. (...) koloru czerwonego. Mężczyźni załadowali motor na przyczepkę i zawieźli go na podwórko oskarżonego. W wyniku przeszukania motor został odnaleziony w u oskarżonego, a następnie przekazany prawowitemu właścicielowi (k:95-97,109).

G. R. dotychczas był karany sądownie na terenie (...)(k:28a), a w czasie dokonania zarzucanego mu czynu znajdował się w stanie ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności (k:114-118).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie następujących dowodów: częściowo wyjaśnień oskarżonego G. R. (k: 194v-195,23v-24,74v-75,106-106v), zeznań K. K. (1) (k:195-195v,2-3,206), A. K. (k:195v-196,135), M. K. (k:204v-205,40v-41), F. K. (k:205,45v-46), P. K. (k:205-205v,71v), T. K. (k:205v,72v), J. C. (k:205v,64v), A. J. (k:205v-206,66v), T. J. (k:206,137v-138), D. D. (k:206,163), J. D. (k:206-206v,164v), J. Ł. (k:211v,62v), J. J. (1) (k:229,221-221v-oryginał k:92-93) oraz B. Ł. (k:229,34-35) a także w oparciu o następujące dokumenty: protokół oględzin uszkodzenia elementów betonowego ogrodzenia w miejscowości (...) a gm. W. (k: 6- 10), zaświadczenie o karalności G. R. (k: 28- 28 a), dane osobopoznawcze o G. R. (k: 29), protokół zatrzymania pralki spalinowej marki N. o numerze (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k: 37- 39), protokół zatrzymania pralki spalinowej marki N. o numerze seryjnym (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k: 42- 44), protokół oględzin zabezpieczonych pilarek spalinowych marki N. (k: 50- 53), protokół zatrzymania motocykla marki J. (...) o nr rej. (...) wraz ze spisem i opisem rzeczy (k: 95- 97), protokół oddania rzeczy na przechowanie (k: 98- 99), pokwitowanie odbioru motocykla k. 109,

opinia sądowo- psychiatryczno-psychologiczna dotycząca G. R. (k: 114- 118), kopia dowodu rejestracyjnego motocykla (...)o nr rej. (...) (k: 139), protokół oględzin motocykla marki J. (...) o nr rej. (...) (k: 140- 142), dane o karalności oskarżonego (k: 217- 218),

odpis aktu zgonu B. Ł. (k: 224) i zaświadczenie lekarskie (k: 225).

Zeznania A. B. (k:204v,11v) nic do sprawy nie wnoszą, odnoszą się do okoliczności szkody na jego rzecz, a w tym zakresie wniosku o ściganie i ukaranie sprawcy nie składał. Podobnie zeznania T. J. (k:206,137v-138) nic do sprawy nie wnoszą opisując jedynie fakt, że świadek raz podwoził R. do m. P.. Jednak nie pamiętał daty i celu tej czynności.

Oskarżony G. R. (k: 194v-195,23v-24,74v-75,106-106v) w pierwszych wyjaśnieniach przyznał się do dokonania zarzucanego mu czynu na szkodę K. K. (1). Żałował tego co zrobił, chciał przeprosić pokrzywdzonego i wyrównać straty z powodu zniszczenia przęseł betonowego ogrodzenia. zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym nie przyznawał się do zarzucanego mu czynu. W drugich wyjaśnieniach, nie przyznał się do dokonania czynu na szkodę B. Ł., twierdząc, że pił nie ukradł, ale za wiedzą i zgodą ich właściciela pożyczył je. Następnie po wycięciu drzewa sprayem przemalował ich górne części, chcąc pożyczyć 100,00 złotych od T. K., piły te zostawił w zastaw. Chciał je później odebrać i oddać właścicielowi, ale trafił do szpitala i nie mógł tego zrobić. Dodawał, że po opuszczeniu szpitala spotkał się z B. Ł., przeprosił go za nieporozumienie i ten mu wybaczył.

Wyjaśniając merytorycznie do trzeciego zarzutu również nie przyznał się do jego popełnienia. Jednocześnie podawał, iż motor zakupił od J. J. (1), wcześniej uiszczając mu zadatek w wysokości 50 zł w formie alkoholu, a w momencie gdy po niego przyjechał z D., pozostawił J. 250,00 złotych.

Na rozprawie ponownie przyznał powyższe okoliczności.

Zdaniem Sądu, wyjaśnienia oskarżonego, tylko w zakresie w jakim przyznaje on, do zniszczenia betonowego ogrodzenia, że zabrał dwie pilarki z domu B. Ł. i zaniósł je do T. K. oraz, że zabra z posesji J. J. (1) jego motor(...)- zasługują na wiarę. Znajduje to potwierdzenie z zeznaniach pokrzywdzonych i wiarygodnych świadków oraz w pisemnym materiale dowodowym.

Nie zasługuje na przymiot wiarygodności, w ocenie Sądu, ta część twierdzeń oskarżonego, z której miałoby wynikać, że pilarki tylko pożyczył i zastawił je za pożyczkę 100,00 zł od T. K. oraz że motor od J. J. (1) zakupił.

W świetle materiału, który Sąd obdarzył wiarygodnością, tej treści twierdzenia podyktowane są wyłącznie chęcią uniknięcia przez oskarżonego odpowiedzialności karnej. Są wersją zdarzeń stworzoną wyłącznie na potrzeby niniejszej sprawy.

Podstawą ustalenia stanu faktycznego były zeznania pokrzywdzonych K. K. (1) (k:195-195v,2-3,206), J. J. (1) (k:229,221-221v-oryginał k:92-93) oraz B. Ł. (k:229,34-35). Pierwszy z nich opisał okoliczności związane ze zniszczeniem na jego szkodę betonowego ogrodzenia, drugi okoliczności zaboru, bez jego zgody na jego szkodę pilarek a ostatni okoliczności zaboru na jego szkodę, a nie sprzedaży motoru.

Ich zeznania są logiczne, wyważone, zgodne z zeznaniami wiarygodnych świadków. Pokrywają się także z zebranym w sprawie nieosobowym materiałem dowodowym.

A. K. (k:195v-196,135), podobnie jak mąż opisała fakty dotyczące zniszczenia betonowych przęseł, M. K. (k:204v-205,40v-41), F. K. (k:205,45v-46), P. K. (k:205-205v,71v) i T. K. (k:205v,72v) przedstawili w zeznaniach ciąg zdarzeń z których jednoznacznie wynika, że oskarżony przynosząc pilarki twierdził, że jest ich właścicielem i chce je sprzedać za kwotę przewyższającą o 100,00 zł jego wcześniejszy dług, J. C. (k:205v,64v) podnosił, iż od Ł. dowiedział się o piłach spalinowych będących w posiadaniu oskarżonego, a następnie od ludzi ze wsi, że znajdują się one u K., A. J. (k:205v-206,66v) widział u R. dwie piły, D. D. (k:206,163) i J. D. (k:206-206v,164v) zeznali, że podwozili P. (...) z przyczepką oskarżonego do posesji z której ten przyprowadził motor (...) i przewieźli go na posesję oskarżonego, zaś J. Ł. (k:211v,62v) podnosił, że to pod B. Ł. dowiedział się o kradzieży na jego szkodę pilarek.

Zeznaniom tychże świadków Sąd dał w pełni wiarę. Ich twierdzenia wzajemnie się uzupełniają, znajdują dopełnienie w nieosobowych dowodach sprawy, częściowo pokrywają się z wyjaśnieniami samego oskarżonego. W tej sytuacji i twierdzenie D., że oskarżony mówił im, że motor zakupił, nie podważa powyższej oceny. Oskarżony mógł im taką informację przekazać nawet jeśli nie była ona zgodna z prawdą.

Wywołana w toku postępowania opinia sądowo-psychiatryczna dotycząca oskarżonego G. R. stanowi pełnowartościowy materiał dowody. Opinia biegłych jest pełna, jasna i logiczna, a wnioski rzeczowo uzasadnione. Opinia nie zawiera wewnętrznych sprzeczności i została sporządzona zgodnie z posiadanymi przez opiniujących kwalifikacjami. Sąd podzielił wypływające z niej wnioski. Biegli rozpoznali u oskarżonego chorobę psychiczną – zaburzenia efektywne dwubiegunowe, F31 (tempore criminis – faza maniakalna). W czasie zarzucanych mu czynów miał on ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Pozostały nieosobowy materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania nie budzi wątpliwości co do swej prawdziwości i autentyczności. Nie był przez strony kwestionowany i w pełni odzwierciedla przebieg dokonanych zgodnie z wymogami kodeksu postępowania karnego czynności procesowych, ale także faktu zwrotu właścicielom skradzionych przez oskarżonego rzeczy.

Wobec powyższego uznać należy, że wina oskarżonego nie budzi wątpliwości i została udowodniona. Czyny, których się dopuścił wyczerpuje znamiona występku z art. 288 § 1 kk i dwukrotnie z art. 278 § 1 kk w warunkach ograniczonej poczytalności z art. 31 § 2 kk.

Z ustalonego w przedmiotowej sprawie stanu faktycznego wynika bowiem, że G. R.: w nocy z 6/7 października 2014 r. w miejscowości P., gmina W., woj. (...) poprzez kopanie w betonowe elementy ogrodzenia umyślnie dokonał ich uszkodzenia w postaci pęknięć powodując łączne straty w wysokości 1500 zł na szkodę K. K. (1), w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 4 do 14 października 2014 r. w miejscowości T., gmina W., woj. (...), zabrał w celu przywłaszczenia dwie pilarki spalinowe marki N. o wartości łącznej 750 zł, działając tym samym na szkodę B. Ł., a w dniu 4 listopada 2014 r. w miejscowości P., gmina W., woj. (...) zabrał w celu przywłaszczenia motocykl marki J. (...) o nr rej (...) o wartości 1000 zł, działając tym samym na szkodę J. J. (1), przy czym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i zdolność pokierowania swoim postępowaniem miał ograniczoną w stopniu znacznym. Jednocześnie Sąd w odniesieniu do tych czynów zgodnie z art. 288 § 2 kk i art. 278 § 3 kk przyjął wypadek mniejszej wagi.

Wypadek mniejszej wagi uznawany jest w doktrynie za postać przestępstwa uprzywilejowaną ze względu na dominowanie okoliczności zmniejszających zawartość bezprawia, a w konsekwencji także stopnia karygodności czynu (K. Buchała: Glosa do wyroku SN z dnia 9 października 1996 r., V KKN 79/96, PiP 1997, z. 9, s. 111 i nast.; T. Hajduk: Wypadki przestępstw mniejszej wagi, Prok. i Pr. 2002, z. 5, s. 57 i nast.).

Tak więc przy ocenie, czy zachodzi wypadek mniejszej wagi w danej sprawie, należy brać pod uwagę przedmiotowo-podmiotowe znamiona czynu, kładąc akcent na te elementy, które są charakterystyczne dla danego rodzaju przestępstw (uchwały z dnia 15 lipca 1971 r., VI KZP 42/70, OSNKW 1971, z. 11, poz. 163, z dnia 22 grudnia 1978 r., VII KZP 23/77, OSNKW 1979, d. 1-2, poz. 1, wyrok z dnia 9 października 1996 r., V KKN 79/96, OSNKW 1997, z. 3-4, poz. 27).

Podstawowym zatem kryterium oceny wypadku mniejszej wagi jest stopień społecznej szkodliwości czynu. Oceniając go należy uwzględnić okoliczności wymienione w art. 115 § 2 k.k., a więc rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również stopień zawinienia, motywację i cel działania. O zakwalifikowaniu zachowania jako wypadku mniejszej wagi decydować winny te okoliczności, które zaliczane są do znamion typu czynu zabronionego, zaś nie powinny być uzależnione od takich elementów, jak osobowość sprawcy, jego opinia czy poprzednia karalność… (wyrok SN 2004.01.14 [sygn akt V KK 121/03 Prok & Pr 2004/10/4].

Należy zwrócić uwagę, że szkoda którą G. R. wyrządził – na kwotę 1500,00 zł w odniesieniu do czynu z pkt I a/o, na kwotę 750,00 zł w odniesieniu do czynu z pkt II a/o i tysiąca złotych w odniesieniu do czynu III a/o, nie jest znaczna. W odniesieniu do przestępstwa zniszczenia mienia zrekompensował pokrzywdzonemu wyrządzoną szkodę, w odniesieniu do przestępstw kradzieży mienie zostało odzyskane i oddane prawowitym właścicielom. Właścicielom, którzy w trakcie postępowania sądowego zmarli. Oskarżony wyraził skruchę, a co doniosłe działał on w warunkach ograniczonej poczytalności w stopniu znacznym.

Mając powyższe na uwadze, Sąd stanął na stanowisku, że w niniejszej sprawie zachodzą też warunki do zastosowania instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

Na podstawie art. 31 § 2 kk w zw. z art. 60 § 7 kk, Sąd odstąpił od wymierzenia kary i na podstawie art. 39 pkt 7 kk orzekł od oskarżonego G. R. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 300,00 (trzysta) złotych.

Sam przebieg procesu i uiszczenie rekompensaty za zniszczone mienie dokonane dobrowolnie przed drugim terminem rozprawy, a także obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego zdaniem Sądu będą dla oskarżonego wystarczającą przestrogą i nauczką, by w przyszłości nie popadać ponownie w konflikt z prawem.

Oskarżonego dotknęła choroba psychiczna, niepowodująca jednak całkowitego zniesienia poczytalności, niemniej konieczność kontynuacji systematycznego i intensywnego leczenia, przy orzeczonej do 31 maja 2018 roku niezdolności do pracy, również przemawia za odstąpieniem od wymierzenia w stosunku do niego kary (zaświadczenie lekarskie k:225).

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku Prawo o adwokaturze (Dz. U. Nr 16, poz. 124 ze zm.) i § 14 ust. 2 pkt. 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zasadzono wynagrodzenie za obronę z urzędu świadczoną na rzecz G. R..

W oparciu o art. 624 § 1 kpk, Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa. Uznał bowiem, że w świetle jego sytuacji rodzinnej i majątkowej jego zobowiązania na rzecz państwa, byłyby zbyt dla niego uciążliwe.

Z tych wszystkich względów i na podstawie powołanych wyżej przepisów orzeczono, jak w sentencji wyroku.