Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Siedlcach

POSTANOWIENIE

Dnia 25 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anita Kowalczyk -Makuła

Protokolant: sekr. sąd. Beata Krzyzińska

Prokurator Andrzej Boruta

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 25 stycznia 2016 r. w S.

w sprawie zażalenia W. W. na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej L. P. w L. z dnia 16 listopada 2015 r. o umorzeniu śledztwa w sprawie 1 Ds. 981/15

na podstawie art. 437 § 1 kpk

postanawia

zażalenia nie uwzględnić i zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 16 listopada 2015r. prokurator Prokuratury Rejonowej L. – P. w L. umorzył śledztwo w sprawie zaistniałego w dniu 24 listopada 2012 roku w Ż., gm. S. wypadku drogowego, w wyniku którego śmierć poniósł T. W., tj. o czyn z art. 177 § 2 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego ( art. 17 § 1 pkt. 2 kpk) .

Zażalenie na to postanowienie wniosła w ustawowym terminie osoba reprezentująca prawa zmarłego pokrzywdzonego- W. W.. Z jego treści należy wnioskować , iż skarżąca domaga się uchylenia postanowienia i dalszego prowadzenia sprawy . Z zażalenia wynika, że skarżąca nie zgodziła się z decyzją prokuratora o oddaleniu wniosków dowodowych o przeprowadzenie eksperymentu procesowego oraz powołanie innego biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych . Negatywnie oceniła wywołane w toku śledztwa dwie opinie biegłych z tej dziedziny . Uzupełniając swoje zażalenie w dniu 27 grudnia 2015r. skarżąca wskazywała , iż zmarły pokrzywdzony posiadał stałe zatrudnienie pracując jako budowlaniec a także rozważała kwestie związane z poczynionymi w toku śledztwa ustaleniami dotyczącymi oświetlenia i warunków pogodowych z miejsca wypadku oraz prędkości kierowcy .

Prokurator Prokuratury Rejonowej L. – P. w L. nie przychylił się do złożonego zażalenia i przekazał sprawę do tutejszego sądu w dniu 10 grudnia 2015 roku . Podniósł, iż okoliczności wskazujące na słuszność podjętej w sprawie decyzji merytorycznej , w tym ocenę dwóch opinii biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych , szczegółowo przedstawił w uzasadnieniu zaskarżanego postanowienia . Powołał się też na argumenty uzasadnienia postanowienia w którym oddalił wnioski dowodowe o przeprowadzenie eksperymentu procesowego oraz wywołania w sprawie kolejnej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych .

Sąd zważył co następuje:

Zebrany w sprawie materiał wskazuje, iż postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone prawidłowo, istotne i mające znaczenie dla sprawy okoliczności zbadane właściwie a wydana decyzja jest słuszna i zgodna z obowiązującymi przepisami . W ocenie sądu , sprawa przez prokuratora prowadzona była wnikliwie i rzetelnie . Złożone zażalenie nie zawiera żadnych nowych wniosków dowodowych ani nie wskazuje żadnych nowych okoliczności , które mogłyby wpłynąć na ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i podjętej decyzji procesowej.

Sąd w pełni podziela argumentację zaprezentowaną przez prokuratora ( k. 329) , która skutkowała oddaleniem wniosków dowodowych o przeprowadzenie eksperymentu procesowego oraz wywołania w sprawie kolejnej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych .

Jak słusznie zauważył biegły dr. inż. W. K. nie ma możliwości odtworzenia okoliczności występujących w czasie wypadku takich jak opady deszczu i ich intensywność , oświetlenie , wilgotność jezdni , stan szyby czy skuteczność działania wycieraczek , tak by odpowiadały one tym z chwili wypadku . Inaczej reaguje kierowca , który podczas eksperymentu będzie wiedział , że na jezdni pojawi się przeszkoda a inaczej osoba zaskoczona taką sytuacją na swoim pasie ruchu. Prokurator słusznie więc uznał przeprowadzenie eksperymentu w niniejszej sprawie za czynność nieprzydatną dla odtworzenia przyczyn , przebiegu i okoliczności wypadku , w tym widoczności. Sąd nie miał też wątpliwości co do zasadności oddalenia przez prokuratora wniosku dowodowego o dopuszczenie w sprawie kolejnej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych . Skarżąca wyrażając swoją negatywną ocenę wywołanych w sprawie opinii , nie przedstawiła żadnych argumentów przemawiających za uwzględnieniem tego wniosku. Prokurator czynił swoje ustalenia mając na uwadze wnioski opinii biegłego dr. inż. W. K. , którą po uzupełniającym wysłuchaniu biegłego , słusznie ocenił jako pełną i jasną . Biegły rozważył nie tylko wszystkie kwestie ważne dla poczynienia ustaleń ale także przybliżył przyczyny z których mogły wynikać niewielkie różnice w obliczeniach dokonanych przez biegłego mgr. inż. J. B. .

Ekspertyza dr. inż. W. K. w sposób jednoznaczny wskazywała , że przyczyną wypadku było nieprawidłowe zachowanie się pieszego , który przebywał w miejscu gdzie znajdować się nie powinien tj na jezdni , na torze ruchu M. (...) kierowanego przez M. T.. Okoliczność , iż kierowca przekroczył prędkość administracyjnie dozwoloną o 11 km/h nie pozostawiało w związku z przyczynowo-skutkowym z zaistnieniem zdarzenia , gdyż nawet poruszając się z prędkością administracyjnie dozwoloną tj 50 km /h , kierujący M. (...) i tak w zaistniałej sytuacji nie miałby możliwości uniknięcia potrącenia pieszego. Tożsamy wniosek co do przyczyny wypadku wynikał z opinii biegłego mgr. inż. J. B. . Prokurator słusznie więc przyjął iż w świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego nie ma żadnych przesłanek wskazujących , iż M. T. naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, których naruszenie skutkowałoby zaistnieniem wypadku w dniu 24 listopada 2012r.

Dlatego decyzję o umorzeniu postępowania – na podstawie art. 17§ 1 pkt 2 kpk należy ocenić jako słuszną .